maomanna
Shoutboxspammer
‘Ben je nou helemáál bes…. HEY, uit met dat ding!!’
‘Mijn god. Mijn goede, goede god. Mijn Jezus. Bij de balharen van alle niet-geschoren katers op aarde. Bij de krijgers van Walhalla. Bij alle ontsnapte gekken in den lande. Heilige stront. Is dit.. normáál? Ko-leeer-te. Nnnnaaaaaa….. sjéézes. En… nee, oooo, naaaaa.’
Als mens komt het wel eens voor dat je televisie kijkt. Soms gluur ik, zoals in dit geval. Ik frutsel dit, maar houd toch in de gaten wat er gebeurt. Op de televisie. Maar toch niet echt heel erg aandachtig. Staat de televisie echter aan rond acht uur, dan is mijn aandacht toch ietwat.. méér richting televisie.. gericht, laat ik het zo noemen.
Het nieuws is hartstikke interessant. Maar daar heb ik het nu niet over. Ik denk dat ik inmiddels dusdanig ben geïnformeerd over de economische crisis, dat ik op dit moment overweeg de initialen van mijn doopnamen te vervangen door de letters R.T.L.Z. Dus dat geeft op z’n tijd wat ruimte voor vertier alhier. Maar dit natuurlijk volkomen terecht, jawel: terzijde.
Om acht uur komt er op Veronica een comedy-serie die ik helemaal niet grappig vind. Freddie. Met Freddie Prinze Jr. Ik ken hem ook niet/Ik ken hem niet/Ik vind hem ook leuk. Dat laatste is niet waar. Soms vind ik het leukste aan die serie dat ik soms in de linkerbovenhoek van mijn scherm het ‘mute’-tekentje zie. Maar dat is gekheid. Want ik lieg. Een beetje. Okay, ook niet waar. Nog immer zie ik zwart, dus dat betekent dat de leugen keihard is.
Want de zus van Freddie… mijn god. Mijn goede, goede god. Zie boven en het gaat meestal verder. Hadden ze aan mij gevraagd een titel te verzinnen, zou ik de serie gewoon ‘Tiet-el’ noemen. ‘Freddie’s Twinz’. ‘Freddie’s sister’s Twinz’. Senior. Maal twee, inpakken graag! Word het ooit een film, dan geef ik ze gratis ‘Titman: The Dark Nipple’, ‘Tits of the Ring’ en ‘Titformers, more tits meet the eye’. Schandalig. Ik weet niet eens hoe ze heet, maar ik zal er eens op letten. Natuurlijk.
Wanneer zij in beeld komt, kan heel de set in de brand vliegen, ik zou het niet opmerken. Er zou bij mij zelfs brand kunnen uitbreken en dan nóg zou ik tegen de brandweer zeggen: ‘…pijn..?! ..man, je staat in mijn bééld, SCHUIFFF..!!!..’ Zijn ze per ongeluk iets later dan half negen, ach ja, dan zou ik me sociaal gedragen.
Zij heeft de beschikking over een stel borsten.. laat ik proberen het uit te leggen. Als die borsten broodjes waren en de spreekwoordelijke, al-tijd broodjes weigerende honden lustten er geen brood van, wel, dan zou ik die honden keihard uitlachen. En als een idioot broodjes gaan eten. Om dit verhaal niet al te lang te maken: ik ben een heteroseksuele billenman. Dit woord komt door de spellingscontrole, zegt dat iets? Dit betekent overigens niet dat ik een grote ‘B’ op m’n borst heb en ’s nachts door de straten zwerf, op zoek naar billen. Ik heb er een sterke voorkeur.. náár. Vooral mijn ogen verraden dat aspect. Soms mijn nek, maar dat komt door obstakels. Mensen zogezegd, die in de weg lopen tijdens een verkenningstocht van mijn ogen.
Ik ben echter niet vies van een stel per ongeluk met de billen meegewaaide borsten. En goed, als die zus van Freddie dan in beeld komt, denk ik dat menig man daar toch plezier aan kán beleven. Ik bedenk me ineens dat ik dat wel degelijk óók zou kunnen. Yes, hell i can. Zo, dat ook weer gehad. Maar op welke manier dan ook. Heb je geen idee en wil je meer weten over wát je er nou allemaal mee zou kunnen doen, vraag het dan aan de eerste persoon, die je na dit gelezen te hebben, spreekt. Of groei nou gewoon eens een keertje op. Of verander nou gewoon eens je seksuele voorkeur. Of doe er gewoon maar iets mee. Draai ze er echter niet af. Schijnt niet leuk te zijn.
Het draait in ieder geval allemaal om een kok en die kok is Freddie. Hij heeft een side-kick en ach, ja, ach.. dus die zus woont bij hem én haar dochter én haar moeder en er is nog een ex van z’n overleden broer geloof ik in het hele verhaal. In werkelijk iedere aflevering krijgt ze het voor elkaar om met haar voorste gevel vele malen emotionele schade aan te richten. Stel dat ze tien scènes heeft. In de serie dan, de scènes in mijn hoofd gaan wederom de terzijde-hoek in. Dan zal ze in die tien scènes telkens weer iets dragen, wat niets aan de verbeelding overlaat. Niets? Behalve dan dat je verbeelding je aan de hand neemt en je gedurende dertig minuten meeneemt naar het Land van Tiet. Niets? Behalve dan dat het percentage wat je al ziet gedurende die scènes, des te meer reden geeft voor de legitieme vraag ‘En? Nou? Waar is de rest??’ Je vraagt niet veel. Een decolleté. Een d e c o l l e t é. É. ÉÉÉ. Umbrella. Ey. Je ziet al een hoop, dus zoveel vraag ik… of jij natuurlijk, laten we wel wezen, eigenlijk niet op dat moment. Toch? Toen zij haar contract ondertekende, kan het niet anders dan dat ze zwaar werd afgeleid door iemand. Waarschijnlijk had die iemand een penis van twee meter. Of het was zo, dat iemand ná haar ondertekening, het kopje ‘kleding’ in het contract, letterlijk heeft laten verdwijnen. Of het heeft ingekort. Of het te heet heeft gewassen. In ieder geval: alle credits aan de casting. Ik geloof niet dat iedere scène een dusdanige blootstelling van willens en wetens uitpuilende borsten noodzaakt. Maar hey, begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet.
Wel over dit. Er is, voor zover bij mij bekend, één aflevering geweest, die ik nog heb gezien ook, waarin ze een trui droeg. Niet eens een normale trui. Nee. Stel je voor. Het was een fleece-jas-achtig ding. Er was helemaal niets te zien. Niets te wensen. Gelaten. Over. ‘Ben je nou helemáál bes…. HEY, uit met dat ding!!’ En werkelijk waar: vijf seconden later ging die trui uit, over haar hoofd en ik zag tot mijn grote verbazing…het aller-kortste en -strakste shirtje werkelijk, wat ik tot op dát moment van haar had gezien. Mijn god. Mijn goede, goede god. En zo verder. En Justice for all. En ‘amen’. En weer inpakken graag. Dus toch niet over dit. Dus ik klaag toch niet. Maar ik lul wel. Zeker over die tien scènes.
Want in de aflevering die ik vandaag heb gezien, was ze slechts in één enkele scène te zien. ÉÉN. Heilige stront.
En ik mompelde gewóón ‘amen’.
‘Mijn god. Mijn goede, goede god. Mijn Jezus. Bij de balharen van alle niet-geschoren katers op aarde. Bij de krijgers van Walhalla. Bij alle ontsnapte gekken in den lande. Heilige stront. Is dit.. normáál? Ko-leeer-te. Nnnnaaaaaa….. sjéézes. En… nee, oooo, naaaaa.’
Als mens komt het wel eens voor dat je televisie kijkt. Soms gluur ik, zoals in dit geval. Ik frutsel dit, maar houd toch in de gaten wat er gebeurt. Op de televisie. Maar toch niet echt heel erg aandachtig. Staat de televisie echter aan rond acht uur, dan is mijn aandacht toch ietwat.. méér richting televisie.. gericht, laat ik het zo noemen.
Het nieuws is hartstikke interessant. Maar daar heb ik het nu niet over. Ik denk dat ik inmiddels dusdanig ben geïnformeerd over de economische crisis, dat ik op dit moment overweeg de initialen van mijn doopnamen te vervangen door de letters R.T.L.Z. Dus dat geeft op z’n tijd wat ruimte voor vertier alhier. Maar dit natuurlijk volkomen terecht, jawel: terzijde.
Om acht uur komt er op Veronica een comedy-serie die ik helemaal niet grappig vind. Freddie. Met Freddie Prinze Jr. Ik ken hem ook niet/Ik ken hem niet/Ik vind hem ook leuk. Dat laatste is niet waar. Soms vind ik het leukste aan die serie dat ik soms in de linkerbovenhoek van mijn scherm het ‘mute’-tekentje zie. Maar dat is gekheid. Want ik lieg. Een beetje. Okay, ook niet waar. Nog immer zie ik zwart, dus dat betekent dat de leugen keihard is.
Want de zus van Freddie… mijn god. Mijn goede, goede god. Zie boven en het gaat meestal verder. Hadden ze aan mij gevraagd een titel te verzinnen, zou ik de serie gewoon ‘Tiet-el’ noemen. ‘Freddie’s Twinz’. ‘Freddie’s sister’s Twinz’. Senior. Maal twee, inpakken graag! Word het ooit een film, dan geef ik ze gratis ‘Titman: The Dark Nipple’, ‘Tits of the Ring’ en ‘Titformers, more tits meet the eye’. Schandalig. Ik weet niet eens hoe ze heet, maar ik zal er eens op letten. Natuurlijk.
Wanneer zij in beeld komt, kan heel de set in de brand vliegen, ik zou het niet opmerken. Er zou bij mij zelfs brand kunnen uitbreken en dan nóg zou ik tegen de brandweer zeggen: ‘…pijn..?! ..man, je staat in mijn bééld, SCHUIFFF..!!!..’ Zijn ze per ongeluk iets later dan half negen, ach ja, dan zou ik me sociaal gedragen.
Zij heeft de beschikking over een stel borsten.. laat ik proberen het uit te leggen. Als die borsten broodjes waren en de spreekwoordelijke, al-tijd broodjes weigerende honden lustten er geen brood van, wel, dan zou ik die honden keihard uitlachen. En als een idioot broodjes gaan eten. Om dit verhaal niet al te lang te maken: ik ben een heteroseksuele billenman. Dit woord komt door de spellingscontrole, zegt dat iets? Dit betekent overigens niet dat ik een grote ‘B’ op m’n borst heb en ’s nachts door de straten zwerf, op zoek naar billen. Ik heb er een sterke voorkeur.. náár. Vooral mijn ogen verraden dat aspect. Soms mijn nek, maar dat komt door obstakels. Mensen zogezegd, die in de weg lopen tijdens een verkenningstocht van mijn ogen.
Ik ben echter niet vies van een stel per ongeluk met de billen meegewaaide borsten. En goed, als die zus van Freddie dan in beeld komt, denk ik dat menig man daar toch plezier aan kán beleven. Ik bedenk me ineens dat ik dat wel degelijk óók zou kunnen. Yes, hell i can. Zo, dat ook weer gehad. Maar op welke manier dan ook. Heb je geen idee en wil je meer weten over wát je er nou allemaal mee zou kunnen doen, vraag het dan aan de eerste persoon, die je na dit gelezen te hebben, spreekt. Of groei nou gewoon eens een keertje op. Of verander nou gewoon eens je seksuele voorkeur. Of doe er gewoon maar iets mee. Draai ze er echter niet af. Schijnt niet leuk te zijn.
Het draait in ieder geval allemaal om een kok en die kok is Freddie. Hij heeft een side-kick en ach, ja, ach.. dus die zus woont bij hem én haar dochter én haar moeder en er is nog een ex van z’n overleden broer geloof ik in het hele verhaal. In werkelijk iedere aflevering krijgt ze het voor elkaar om met haar voorste gevel vele malen emotionele schade aan te richten. Stel dat ze tien scènes heeft. In de serie dan, de scènes in mijn hoofd gaan wederom de terzijde-hoek in. Dan zal ze in die tien scènes telkens weer iets dragen, wat niets aan de verbeelding overlaat. Niets? Behalve dan dat je verbeelding je aan de hand neemt en je gedurende dertig minuten meeneemt naar het Land van Tiet. Niets? Behalve dan dat het percentage wat je al ziet gedurende die scènes, des te meer reden geeft voor de legitieme vraag ‘En? Nou? Waar is de rest??’ Je vraagt niet veel. Een decolleté. Een d e c o l l e t é. É. ÉÉÉ. Umbrella. Ey. Je ziet al een hoop, dus zoveel vraag ik… of jij natuurlijk, laten we wel wezen, eigenlijk niet op dat moment. Toch? Toen zij haar contract ondertekende, kan het niet anders dan dat ze zwaar werd afgeleid door iemand. Waarschijnlijk had die iemand een penis van twee meter. Of het was zo, dat iemand ná haar ondertekening, het kopje ‘kleding’ in het contract, letterlijk heeft laten verdwijnen. Of het heeft ingekort. Of het te heet heeft gewassen. In ieder geval: alle credits aan de casting. Ik geloof niet dat iedere scène een dusdanige blootstelling van willens en wetens uitpuilende borsten noodzaakt. Maar hey, begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet.
Wel over dit. Er is, voor zover bij mij bekend, één aflevering geweest, die ik nog heb gezien ook, waarin ze een trui droeg. Niet eens een normale trui. Nee. Stel je voor. Het was een fleece-jas-achtig ding. Er was helemaal niets te zien. Niets te wensen. Gelaten. Over. ‘Ben je nou helemáál bes…. HEY, uit met dat ding!!’ En werkelijk waar: vijf seconden later ging die trui uit, over haar hoofd en ik zag tot mijn grote verbazing…het aller-kortste en -strakste shirtje werkelijk, wat ik tot op dát moment van haar had gezien. Mijn god. Mijn goede, goede god. En zo verder. En Justice for all. En ‘amen’. En weer inpakken graag. Dus toch niet over dit. Dus ik klaag toch niet. Maar ik lul wel. Zeker over die tien scènes.
Want in de aflevering die ik vandaag heb gezien, was ze slechts in één enkele scène te zien. ÉÉN. Heilige stront.
En ik mompelde gewóón ‘amen’.
